Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Ο νάνος και τα ξωτικά

 Εδώ παρακάτω έχει ένα σχολείο σπουδαίο, με τραμπάλες ξύλινες και κούνιες. Έχει ένα γήπεδο καταπράσινο και δέντρα πανύψηλα. Ανάμεσά τους κελαηδάνε πουλιά και κρύβονται σκατζοχέρια και λαγοί. Πάω με το παιδί, κάθε φορά, και τους φοράμε καπέλα και παπούτσια.
Γύρο, τη μεγάλη του αυλή τηνε φροντίζει ένας νάνος που είναι ολότελα ξυπόλητος. Με κάτι μαλλιά φουντωτά, που σα μας βλέπει και τους δυό να πειράζουμε τα ζώα, σηκώνει την τσουγκράνα του να μας αποθαρρύνει . Μα μοιάζει αστείος έτσι όπως πέφτουνε απάνω του τα φύλα. Γελούμε και οι δύο φιλικά και τον ρωτούμε τι κάνει και που μένει.
Ύστερα, γονατίζει έτσι αστεία, βγάζει τα σπασμένα του γυαλιά και σκουπίζει το μέτωπο του απ' τον ιδρώτα.
Σωπαίνουμε,  λόγο που όλα τα εμπόδια  περάσαμε από τέσσερις φορές. Μας βαραίνει η κούραση πολύ και κάθε φορά, μα κάθε φορά μικρές κουκκίδες φτερωτές ξεπροβάλλουν μέσα από τα δέντρα. Βαμμένες με χρώματα φανταχτερά, με φλογέρες και με παιχνίδια ζωηρά όλο μας καλοπιάνουν να μπούμε μες τις λίμνες και τις πέτρες.
Ναι, είναι τα ξωτικά αυτές οι κουκκίδες οι μικρές που εμφανίζονται εμπρός μας. Άλλωστε αυτός ο νάνος φροντιστής μας το επιβεβαιώνει. Σπρώχνει με το δάκτυλό του τα γυαλιά να καθίσουν όμορφα στη μύτη, και συζητά μαζί τους τα νέα του δάσους και τις αταξίες που έλαβαν χώρα στο σχολείο.
Ο Χιούγκο και ο Όλιβερ, λέει, έσκασαν πυροτεχνήματα την προηγούμενη Τετάρτη. Αυτό απαγορεύετε ρητά από τους κανονισμούς, και οι κουκκίδες οι μικρές, σαν τοσοδούλες όπως είναι αναφωνούν με το στόμα ένα μα; πυροτεχνίματα σκάει κανείς μόνο στις αργίες.
Ύστερα πιάνει το βράδυ. Ο νάνος θα φορέσει το καπέλο του, δώρο απο ενα φίλο του αξέχαστο, φουντώνει το φανάρι του, μια και το κάπνισμα το έχει σταματήσει, και τριγυρισμένος απ τις κουκκίδες τις τοσοδούλες τις μικρές χάνετε μαζί τους μέσα στις λίμνες και τις πέτρες.